چوب یا بو نینجا ؛ سلاح پایه (سلاح مادر) در همه رشته های رزمی هست و این ماجرا درباره نینجا و نینجوتسو هم صدق میکنه!
نینجا ها سه سایز چوب دارن که اولی به نام “هانبو” (han bu) حدودا نود سانتی هست
دومی به نام “جو” (Ju) که حدودا ۱۳۰ سانت میشه و سومی به نام “بو” (bu) هست و هر کدوم از این چوب ها تکنیک های ویژه خودشو داره و به طبع کاربرد خاص خودشونو هم دارن.
عموما دو مدل چوب در بازار یافت میشه که از لحاظ جنس سازنده متفاوت هستن ، یکی بو نمایشی نینجا هست که از لوله pvc ساخته شده و روکش نوار رنگی خورده و بخاطر وزن پایین و نمای ظاهری جذاب و همینطور انعطاف پذیری که موجب میشه سلاح در دست راحت تر باشه و همینطور که از اسمش مشخص هست برای حرکات نمایشی و فرم و کاتا های رزمی کاربرد داره
نوع دوم بو از جنس چوب هست که با توجه که مقاومت و سنگینی که داره توانایی اجرای مبارزه و ضربه به سلاح های چوبی دیگه رو داره و این امکان رو به کاربر میده که کاملا با اطمینان طعم مبارزه واقعی با سلاح رو بچشه
نانچیکو که در سالهای قبل یکسری تلفظ مثل لانچیکو و نانچاکو و اینجور چیزا هم داشته
عکس تزئینی میباشد
نانچیکو برای نینجا و در نینجوتسو 👇
نکته قابل توجه در نانچیکو این هست که در اصل توی تکنیک و آموزش های سنتی برای نینجا ها نبوده و در دنشو ها (کتابچه یا دستورالعمل ها) آموزشی نینجا ها هم نیست ولی خب بخشی از هنرهای رزمی محسوب میشه و معمولا توسط مربیان بعنوان اولین سلاح رزمی آموزش داده میشه
نانچیکو در کاراته و کونگفو👇
این سلاح در بخش آموزش سلاح های رشته کاراته تحت عنوان کوبودو و در کونگفو استفاده میشه و عموما بصورت تکی یا جفتی تکنیک به هنرجو داده میشه
سانچیکو تکامل یافته ای از نانچیکو هست که بصورت سه تیکه هست و به طبع تکنیک های پیچیده و سخت تری داره و تقریبا چوب متحرک محسوب میشه
قابل ذکر هست که بعد از سانچیکو میشه شی چیکو که چهار تکه هست و گوچیکو که پنج تیکه هست و در موارد کمی دیده شده افراد استفاده میکنن و اجرای تکنیک میکنن
امیرحسین –
محصولات خوبی رو باهم ست کردید افرین
مهدی ملکی –
سلامت باشید